Review: Zack Snyder’s Justice League

Een kleine 3.5 jaar na de release van Justice League is daar dan (eindelijk) de release van Zack Snyder’s Justice League, oftewel de Snyder Cut. Het heeft een flinke tijd geduurd en de release van een speciale cut is nooit gegarandeerd. Maar dankzij het vele lobbyen door fans om de zogenaamde Snyder Cut uit te brengen, en mede dankzij een nieuwe streaming dienst met de naam HBO Max, kunnen we nu toch genieten van Zack Snyder’s Justice League. Is het een volledig andere film geworden? Nee, dat is het niet. Maar is de film beter dan de 2017 versie? Ja.

Zack Snyder verliet in 2017 tijdens het postproductieproces de film vanwege familieomstandigheden. Zijn 20 jarige dochter Autumn had zelfmoord gepleegd. Joss Whedon werd ingehuurd door Warner Bros. om de film af te maken en eventuele reshoots te verzorgen. Whedon was geen onbekende met het superhelden genre aangezien hij daarvoor zowel The Avengers als The Avengers: Age of Ultron had gemaakt. Maar nu moest hij dus een film afmaken die eigenlijk al zo goed als af was, maar tegelijkertijd niet zijn film zou zijn. En dus werden er scenes opnieuw geschoten, werd het script aangepast en werd zelfs de toon van de film anders.

Hoe dit afliep weten we ondertussen wel: Justice League werd niet al te best ontvangen door zowel critici als fans en de roep voor de Snyder Cut was geboren. In mei 2020 werd door Warner Bros. Zack Snyder’s Justice League aangekondigd met een release op HBO Max. Zo’n beetje elke scene voor de film was al geschoten maar nooit gebruikt in de 2017 versie. Wel werd alles voorzien van nieuwe speciale effecten. Toch is er één scene volledig nieuw geschoten voor de film. Het gaat hier om een scene aan het einde van de film waarin ook Jared Leto’s Joker even in terugkeert.

Maar de grootste vraag is uiteraard of Zack Snyder’s Justice League wel zoveel verschilt van Justice League van Joss Whedon. In de basis zijn het twee de zelfde films, maar de praktijk is toch een wereld van verschil. Laten we beginnen met het grootste verschil: De versie van Joss Whedon uit 2017 duurt een kleine twee uur. De Snyder Cut daar in tegen duurt vier uur. Maar na het zien van de Snyder Cut kan ik met een gerust hart vertellen dat de film niet voelt als vier uur. Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds een lange zit, maar de vier uur vlogen zo voorbij. Neemt echter niet weg dat de film misschien iets korter had gemogen.

Een ander groot verschil tussen de twee versies is zonder twijfel het personage Cyborg/Victor Stone. Dit personage was nagenoeg niet aanwezig in de 2017 versie, en zijn achtergrond verhaal was eigenlijk ook nergens te bekennen. Dit wordt volledig recht gezet in de Snyder Cut waarin Cyborg juist een zeer belangrijk personage is binnen het verhaal. Daarnaast wordt zijn achtergrond verhaal ook uit de doeken gedaan waardoor het een veel interessanter personage is geworden.

En over het verhaal gesproken, ook hier zijn genoeg verandering aangemaakt (of is het juist ongedaan gemaakt) wat het geheel veel beter tot zijn recht laat komen. Het verhaal voelt niet gehaast aan en is daarnaast een stuk logischer dan de 2017 versie van Justice League. Neemt overigens niet weg dat het in grote lijnen nog steeds het zelfde verhaal is.

Twee andere punten van de film die veel beter zijn geworden dankzij de Snyder Cut zijn het begin van de film en het einde. Het begin van de film voelt nu somberder aan en zet hierdoor direct de toon van de film. Daarnaast is de openingsscene van de 2017 versie nergens meer te bekennen. Daarnaast is het subplot verwijderd van de mensen die nog in het stadje leven dat overgenomen is door de Steppenwolf, wat resulteert in een veel strakker gevecht.

De algehele toon van de film is daarnaast ook veranderd. The Flash zorgt nog steeds voor wat comic relief in de film maar op een veel beter manier. Het past gewoon beter doordat het niet meer geforceerd voelt. Het kleurgebruik en de muziek zorgen er daarnaast voor dat de algehele sfeer van de film veel donkerder en somberder is dan de 2017 versie.

En over muziek gesproken. In de 2017 versie werd de muziek verzorgd door Danny Elfman en zijn muziekscore past op zich prima bij die versie van de film. Maar in de Snyder Cut wordt de muziek verzorgd door Tom Holkenborg aka Junkie XL. Tom verzorgde ook al de muziek in Batman vs Superman (samen met Hans Zimmer). En de muziek van Tom Holkenburg is fantastisch en brengt een extra laag aan emoties en sfeer met zich mee.

Ook aan de kant van de bad guys is er het een en ander verandert. Steppenwolf ziet er vele malen beter en imposanter uit dan de 2017 versie. Maar naast het feit dat Steppenwolf er beter uitziet, komt de slechterik ook beter uit de verf dankzij zijn motivaties. Deze waren eigenlijk volledig afwezig in de 2017 versie. We weten dat Steppenwolf voor Darkseid werkt maar alleen zijn naam werd genoemd in de 2017 versie. Dat wordt met de Snyder Cut volledig rechtgezet aangezien we Darkseid nu daadwerkelijk te zien krijgen.

Maar de grootste vraag blijft natuurlijk: Is de Snyder Cut beter dan de 2017 versie van Justice League? Het antwoord is, voor mij in ieders geval, een volmondige ja. De Snyder Cut geeft meer ruimte aan onze helden maar ook aan Steppenwolf en het verhaal. Hierdoor voelt het veel meer als één geheel. De lengte van 4 uur kan afschrikken, maar de film heeft mij geen minuut verveeld ondanks dat het misschien een half uurtje korter had gekund.

Heb ik ook nog kritiek op Zack Snyder’s Justice League? Absoluut. Mijn grootste probleem met de film waren absoluut de slow motion scenes. Er waren er teveel en ze duurde te lang, tot op het punt dat ze gewoon vervelend werden. En voor het grootste gedeelte waren het ook juist deze scenes waarin de speciale effecten minder goed uit de verf kwamen.

De speelduur van vier uur is niet voor iedereen weggelegd (al kun je de film makkelijk in twee keer kijken door het feit dat de film in hoofstukken is opgedeeld) maar een ander puntje kan voor sommige kijkers een dooddoener zijn: De schermverhouding. De film heeft namelijk een beeldverhouding van 4:3 tegenover een gebruikelijke verhouding van 16:9. Dit houd in dat het geen breedbeeld verhouding is, maar een zogenaamde box (met zwarte balken aan de zijkanten). Dit is in het begin even wennen, aangezien we niet (echt) meer gewend zijn om films e.d. te kijken via deze verhouding. Maar eenmaal gewend heb je er geen last van.

Samenvatting

Zack Snyder’s Justice League is een enorme verbetering op de 2017 versie van Joss Whedon. Cyborg profiteert hier het meeste van en gaat van bijrol naar belangrijke hoofdrol. Het verhaal in de Snyder Cut is samenhangender en daardoor een stuk beter. De film heeft daarnaast in Amerika een R rating gekregen en ook dat valt op, de actie is bruter en het bloed talrijker. Met vier uur is het een lange zit die gelukkig nooit gaat vervelen. Behalve de te lange slow motion scenes dan. Dankzij de Snyder Cut heeft de Justice League eindelijk de film gekregen die het verdiend, en het is dan ook zonde dat hier waarschijnlijk nooit een vervolg op zal komen, of dat deze versie ooit als canon gezien zal gaan worden in de DCU.

Met dank aan Warner Bros. voor het verstrekken van een review exemplaar.