Review: Werewolf: The Apocalypse: Earthblood

Weerwolven zijn cool. Ja ik heb het gezegd, weerwolven zijn cool en worden daarnaast veel te weinig gebruikt in games. Dus toen ik de eerste trailer zag voor Werewolf: The Apocalypse: Earthblood was ik ook direct nieuwsgierig. Een game waarin je als weerwolf kan spelen, yes please. Toen later bekend werd dat het een mix zou worden van stealth en actie was ik helemaal benieuwd. In de game speel je als Cahal, iemand die niet zou misstaan in een ruige bikerbar. Een kale kop, flinke tattoo op zijn arm, een volle baard en uiteraard een diepe stem om zo nog ruiger over te komen. Cahal heeft, samen met zijn Caern (stam), nog een appeltje te schillen met Endron Corporatie. Dit is een groot bedrijf dat zich op de voorgrond voordoet als milieuvriendelijk maar ondertussen de aarde om zeep helpt.

Ook ik weet dat je niet blind moet afgaan op één of meerdere trailers van een game. De trailers kunnen nog zo vet zijn, de game kan behoorlijk tegenvallen. Of het tegenovergestelde kan ook gebeuren: Slechte trailers of niet boeiend en dan toch een dijk van een game afleveren. Maar nog voor dat ik mijn reviewexemplaar van de game had ontvangen waren er ondertussen al wel wat gameplay trailers verschenen. Hierdoor had ik, helaas, mijn verwachtingen voor de game al wat naar beneden bijgesteld. Nu ik game in zijn volledigheid heb kunnen spelen kan ik concluderen dat mijn verwachtingen misschien toch nog iets te hoog waren.

Werewolf: The Apocalypse: Earthblood verschijnt voor zowel de vorige generatie als de huidige generatie consoles en pc. En met vorige generatie bedoel ik uiteraard de Xbox One en PlayStation 4, maar al spelend kan er ook rustig gezegd worden dat ik met de vorige generatie de Xbox 360 en de PlayStation 3 zou bedoelen. Het ziet er allemaal wat ruw uit om het zo maar te zeggen. De omgevingen zijn kaal, vlak en sfeerloos. Gezichtsanimaties zijn haast volstrekt afwezig waardoor het lastig is om een band te creëren met de personages.

Je komt tijdens het spelen in veel gebouwen van Endron terecht, maar helaas voelt elke binnen locatie nogal steriel aan. Saaie kleuren, slechte belichting en gemakzuchtig leveldesign maken het nogal een sleur om door heen te komen. Het helpt ook niet mee dat iedere missie het zelfde is, er zit totaal geen variatie in. Dit gecombineerd met saai leveldesign en je hebt het idee dat je constant een herhaling aan het spelen bent van een uur geleden. En dat is behoorlijk jammer aangezien er meer in had gezeten. Hier en daar vang je die hints ook wel op in zowel het verhaal als in de gameplay, maar helaas komt het er gewoon niet uit.

En het helpt ook niet mee dat de gameplay ook niet al de sterk is. Werewolf: The Apocalypse: Earthblood wordt aangeduid als een actie-rpg wat ergens in de verte wel kan kloppen. Je verzamelt spirit punten die je dan weer kan inzetten om nieuwe moves e.d. te kopen in misschien wel de kleinste skilltree die ik de afgelopen jaren heb gezien. Maar uiteindelijk is de game niks meer dan een ouderwetse brawler. Hordes van vijanden worden op je afgestuurd die jij dan weer naar hartenlust in stukken scheurt. Elke kamer begint ook het zelfde: Je begint met de stealth optie om op die manier al een paar vijanden af te maken maar zodra je gespot wordt verander je gewoon in een moordmachine en maak je korte metten met iedereen.

Het vechten in de game is past precies bij de rest van de game: eentonig en saai. En daarnaast ook nog eens niet uitdagend. Er zit één bossfight in die nog een beetje pittig is, maar buiten dat is het allemaal recht toe en recht aan. Een volledige kamer uitmoorden als gigantische weerwolf heeft ook totaal geen invloed op de volgende segmenten, aangezien een kamer verder weer het zelfde riedeltje kan doen. Jouw aanwezigheid is alleen merkbaar in de kamer waar je bent. Je kunt er voor kiezen om de stealth aanpak te hanteren maar dit levert ook niks extra’s op en is in sommige gevallen ook niet eens haalbaar. Brute kracht is eigenlijk de enige oplossing, en die oplossing begint saai te worden na een uurtje of twee.

Maar er valt ook nog iets positiefs te zeggen over Werewolf: The Apocalypse: Earthblood. De game speelt makkelijk weg. Niet elke game hoeft uiteraard perse een hoogstandje te zijn. Soms willen we gewoon even makkelijk een uurtje of wat gamen omdat de dag al zwaar genoeg was. Soms heb je gewoon niet de energie om een ingewikkeld verhaal te volgen of 110% gefocust te zijn. Dan zijn er gelukkig games zoals Werewolf: The Apocalypse: Earthblood. Een game die ook een uurtje of 10 in beslag neemt, maar die je na het uitspelen ervan eigenlijk alweer vergeten bent. Maar wel eentje die je misschien door een saai weekend heeft geholpen.

Samenvatting

Werewolf: The Apocalypse: Earthblood is precies dat en niks meer. Een tussendoortje waar helaas meer in had gezeten. Saai en eentonig leveldesign, grafisch is het niet om over naar huis te schrijven, het verhaal is saai en komt niet lekker uit verf en het einde komt zo abrupt dat het haast een verrassing is. Maar tegelijkertijd speelt de game voor wat het is wel lekker weg ook al is het geen hoogvlieger. En dat is soms ook wat waard. Een tussendoortje voor een regenachtig weekend.