Review: The Dark Pictures Anthology: Little Hope

“You see, we each make decisions according to our own moral compass, and we have to live with those dicisions, or die by them” — The Curator

Na het spelen van Remothered: Broken Porcelain was ik toe aan een frisse wind. Gelukkig lag deze geweldige horror titel van Supermassive Games op mij te wachten. Ik ben gek op het survival genre en na het succes van Man of Medan was ik erg benieuwd wat de makers deze keer voor ons in petto hadden. Ik was verrast, maar ook een beetje teleurgesteld.

Het heeft vooral met het einde te maken en ik ben van mening dat de verhaallijn op deze manier niet duidelijk gaat zijn voor sommige spelers. Omdat ik het artikel graag spoiler vrij wil houden, zal ik hier natuurlijk niet te ver op in gaan. Ook is het natuurlijk zo dat niet elke speler het zelfde is. De één zal de verhaallijn uitspelen en naar een ander spel overstappen. De ander, zoals ik, gaat de gehele titel uitpluizen om achter elk geheim te komen. Ik hoop echt dat de meeste mensen interesse hebben om het spel een aantal keren te opnieuw spelen. Dan komt het verhaal wat de schrijvers wilden vertellen het beste tot zijn recht.

Het Verhaal:

The Dark Pictures Anthology titels zijn van de makers van Until Dawn en is een Interactive Horror Serie die nog zeker een paar jaar om onze aandacht zal vragen. Het zit vol met jumpscares, intrigerende personages en bloedstollende verhaallijnen. Men of Medan is vorig jaar uitgekomen en men heeft in de planning staan dat deze serie straks uit acht delen zal bestaan.

Elke titel heeft een eigen verhaal en worden allemaal op dezelfde manier geïntroduceerd door middel van de “curator” ( Pip Torrens). Het begin staat al vast, maar de speler bepaald uiteindelijk hoe het verhaal zal eindigen. Sommige personages zullen het overleven, terwijl anderen zullen moeten sterven. Voor Little Hope heeft hij opnieuw jouw hulp nodig om te bepalen wat er gaat gebeuren en met wie. Hun lot ligt in jouw handen.

Proloog: het begint in 1972 wanneer een klein meisje genaamd Megan haar huis in brand steekt. Daarbij overleeft alleen haar broer Anthony, die aan heeft moeten zien hoe zijn familie omkwam in de vlammen zee. Voor de speler is duidelijk dat Megan werd beïnvloed door een kwaadaardige aanwezigheid. Het loopt uit op een droevige begrafenis, waarvan mensen denken dat Anthony de schuldige is.

Tegenwoordige tijd (2020): Een aantal jaren later volgen we een groep studenten die samen met hun professor een busongeluk hebben overleeft. De buschauffeur is spoorloos en het is duidelijk dat de stad Little Hope verlaten is. Ze besluiten om de omgeving te verkennen en op deze manier maken we kennis met alle personages. Angela (Ellen David), Daniel (Kyle Bailey), Taylor (Caitlyn Sponheimer), John (Alex Ivanovici) en Andrew (Will Poulter). Het is al snel duidelijk dat er een duistere sfeer om hen heen hangt. Op onverklaarbare wijze zijn ze getuigen van de executies van kolonisten uit het verleden. Ook worden ze achtervolgt door de meest afschrikwekkende wezens. Dat dit gebeurt is al vreemd, maar ze merken op dat deze personen precies op onze vijf hoofdpersonen lijken. De groep probeert hun banden met de kolonisten en de geschiedenis van de stad te achterhalen. Tegelijkertijd zullen ze een manier moeten vinden om van het kwaad in Little Hope te ontsnappen.

Deze titel draagt meer bovennatuurlijke elementen dan het vorige deel. De makers vonden het erg interessant om de Witch Trials van Salem te onderzoeken. Men was geïntrigeerd door de “paranoïde angst voor God” en dat het hen de drijfveer gaf om de meest gruwelijke daden te plegen. Het team nam inspiratie uit films zoals Silent Hill en the Crucibile. Beiden speelde zich af tijdens de heksen vervolging. Films waar ze verschillende Horror elementen van lenen zijn It Follows, Hellraiser en Season of the Witch.

De keuze ligt bij de speler

Opnieuw maakt het spel gebruik van de speler om de keuzes in het spel te maken. Sommige dingen die je doet hebben grote gevolgen voor de uitkomst. Je kan je einde plannen, maar het geeft niet de zekerheid dat je het gewenste einde ook krijgt. In totaal heb ik ondervonden dat er drie eindes zijn te behalen. Ik ga hier niet inhoudelijk vertellen waar je precies op uit komt qua verhaal, maar ik verdeel ze in groepen.
Het goede einde, het echte einde en het slechte einde. Zelfs in deze drie categorieën zijn er ook weer kleine variaties door de keuzes die je eerder in het spel hebt gemaakt. Maar globaal houden we het even op deze drie.

Het is duidelijk dat de makers dit keer graag wilde experimenteren met doorkruisende tijdslijnen. Waar Man of Medan alleen afspeelde in het heden, springt Little Hope tussen het heden en verleden. Meerder personages hebben op deze manier interactie met elkaar en heeft het invloed op beide verhalen. Er is zelfs te zien dat de kolonisten reageren op de moderne personages, terwijl omstanders ze niet kunnen zien. Dit zorgt ervoor dat anderen ze wantrouwen en ze beschuldigen van hekserij. Keuzes die je in het verleden maakt, vormen uitkomsten voor de toekomst. De dubbelgangers zijn niet te redden, dus ik zou ook proberen om je keuzes zo veel mogelijk bij het lot van de moderne hoofdpersonen te laten.

Het altijd aanwezige kompas: Toen ik begon aan de verhaallijn, merkte ik meteen op dat het team het keuze kompas aan het nieuwe thema heeft aangepast. Deze keer is er een soort magisch pentagram in te zien. Ook nu geld dat je de keuzes kan afwegen met je hart of je verstand. Je kunt het spel voor je laten kiezen door niks te zeggen, wat in sommige gevallen misschien de juiste uitkomst biedt. Hier hebben ze de gameplay iets vooruit geborduurd vergeleken met het eerder deel. Als een personage bijvoorbeeld door een wezen wordt gepakt dan zal deze verwijzen naar vrijgespeelde karakteristieke eigenschappen. Is je dat niet gelukt dan kan je er vanuit gaan dat dit het einde voor dat personages betekend.

Alleen of in Co-op: Het menu geeft de mogelijkheid om alleen te spelen, in online co-op of in controller co-op. De laatste houdt in dat je samen de controller steeds doorgeeft en je met een aantal spelers personages uit kiest om mee te spelen. In online co-op doe je hetzelfde met een speler die het spel ook in bezit heeft.

Het verzamelen van artefacten: In het spel kan je verschillende voorwerpen onderzoeken die je kan verzamelen voor een Achievement / Thropy. Maar ze bieden meer dan alleen een speurtocht. Sommige voorwerpen moet je oppakken voor de uitkomst van het verhaal. Als ze bepaalde dingen over het hoofd hebben gezien, dan zal deze informatie ook niet in de keuzes verwerkt zijn. Het is dus belangrijk om niet te snel door te willen lopen, maar stil te staan bij de omgeving. Je kan niet back tracken!

De witte en zwarte foto’s: Ik heb al eerder benoemd dat het goed is om je omgeving te verkennen. In verschillende hoofdstukken zijn foto’s verstopt met voorspellingen. Deze vertonen goede of slechte gebeurtenissen die in het verhaal kunnen gebeuren. Bestudeer deze daarom goed om te overleven. In totaal zijn er 12 foto’s en worden weergeven als schilderijen in het menu die je later terug kan kijken.

The Curator’s Cut

Nadat je de verhaallijn hebt voltooid dan betekend het niet dat je uitgespeeld bent. Er bestaat ook nog de optie om het spel te spelen vanuit andere perspectieven. Het biedt nieuwe keuzes en een alternatieve tijdslijn. Maak je ongeveer de dezelfde keuzes als eerder, dan kan je ook nog eens zien wat bepaald personages op de achtergrond aan het doen waren. Er was bijvoorbeeld een scene waarin Angela door het riool wordt gesleurd en later kom je haar weer tegen. In deze extra versie kom je er achter hoe ze heeft weten te ontsnappen. Het zorgt voor extra speeltijd, wat ook natuurlijk erg interessant is.

Met de reacties van andere spelers kwam ik erachter dat niet iedereen wist dat deze speelmodus aangeboden werd. Het is namelijk DLC die je apart moet downloaden, deze is geheel gratis en kun je spelen door deze te selecteren bij het beginnen van een nieuwe save.

Samenvatting:

Dit spel is voor echte horror liefhebbers gemaakt. Het maakt gebruik van een spannende verhaallijn waardoor spelers in het spel worden gezogen. Het is wel aan de korte kant, dus het is zeker goed nieuws dat deze titel ook weer een Curator’s Cut heeft gekregen. Voor mensen die graag horror games willen spelen, maar niet goed durven, raad ik aan om eerst de gameplay eens door te lezen. Of zelfs te bekijken via een livestream. Dan kan je zelf bepalen of je dit verhaal gedreven spel aandurft.

The Dark Pictures Anthology is te spelen op de Xbox One, Playstation 4 en PC.

Hopelijk zien we jullie terug bij de volgende titel: The Dark Pictures Anthology: House of Ashes.

Met dank aan de uitgever voor het verstrekken van een review kopie.