Review: The Dark Pictures Anthology: House of Ashes

“To descend into the unkown alone is extremely brave…..or extremely foolish. ‘Brothers in arms’? Or will it be a case of, ‘each man for himself’? ” – The Curator.

Dit keer kregen we weer de kans om in The Dark Pictures Anthology te duiken. Vorig jaar hebben we een review mogen schrijven over Little Hope en ik was wederom heel benieuwd wat de makers dit keer voor ons in petto hadden. Wil je weten of Supermassive Games er opnieuw is in geslaagd om ons aan het beeld gekluisterd te houden? Lees dan deze review!

Het Verhaal:

Zoals we de vorige keer al zeiden, Supermassive Games en Bandai Namco Entertainment zijn van plan ons nog vijf jaar te voorzien van een nieuwe horror titel. Zo is het mij opgevallen dat de drie titels die nu zijn uitgegeven, onder het kopje seizoen Eén zijn geplaatst. Met The Devil in Me (gepland voor volgend jaar) als afsluiter. Waarom dit als één seizoen wordt gezien is op dit moment nog niet duidelijk. Want elke verhaallijn staat op zichzelf en als je deze hebt uitgespeeld dan is het klaar. Ze spelen wel af in dezelfde wereld, maar linken individueel niet aan elkaar. De Curator bepaald in welk verhaal je gezogen wordt.

Wat de seizoenen wel bieden, is dat als ze met seizoen twee klaar zijn, er nog altijd meerdere seizoenen kunnen verschijnen in de toekomst. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. House of Ashes is het derde deel, dus we zijn nog lang niet bij het ‘zogezegde’ einde. Opnieuw heb jij het lot van de personages in handen. Wie overleefd het? En wie komt er aan een gruwelijk einde?

Proloog: Het begint in 2231 BC, in het Akkadische Rijk en we volgen de Akkadische man Balathu die van plan is om de Gutiaanse Kurum als offerande om het leven te brengen. Hij wordt tegen gehouden door een bewaker tegen gehouden die zegt dat hij zich moet melden bij de Koning. In de Troonzaal, zegt Naram-Sin dat de offers nodig zijn om het gevecht tegen het Gutiaanse Rijk te overwinnen. Hij start hier met het offeren van een Gutiaanse vrouw. Nadat hij haar heeft vermoord, wordt Balathu naar de strijd gestuurd en tegelijker tijd weet Kurum te ontsnappen.

Er onstaat een Eclips terwijl het gevecht in volle gang is en gedurende die tijd, ontwaakt er iets onheilspellends in de onderwereld. Balathu en Kurum ontmoeten elkaar weer in de Troonzaal en vormen een genootschap, waarin ze samen proberen te ontsnappen via de catacomben onder de stad. Echter gaat men er vanuit dat ondanks hun weerstand, de twee mannen dit niet overleefd hebben.

Tegenwoordige tijd (2003): Velen eeuwen later komen we op dezelfde plek terug. Het land behoord nu toe aan Irak en worden we geïntroduceerd aan de Amerikaanse Militairen Luitenant Kolonel Eric King (Alex Gravenstein), zijn vrouw en CIA-officier Rachel King (Ashley Tisdale), Rachel’s Minaar Sergeant Nick Kay (Moe Jeudy-Lamour), Eerste Luitenant Jason Kolchek (Paul Zinno), Korporaal Nathan Merwin (Akex Mallari Jr.), Eric’s Assistent Dr. Clarice Stokes (Clare McConnell) en Korporaal Joey Gomez (Sammy Azero). Met de hulp van een satelliet programma genaamd “Caelus” hebben ze een ondergrondse opberg faciliteit gevonden in hun zone gevonden. Hier zouden chemische wapens verborgen kunnen liggen, dus zij vetrekken meteen naar “Target LZ’.

Daar aangekomen inspecteren de militairen het gehele terrein, maar worden tussendoor aangevallen door het Irakese Leger. Joey is geraakt en sterft in Nick’s armen als er een vreemde aardbeving ontstaat. Iedereen die op dat moment op de verkeerde plek staat, zakt door de grond de afgrond in. Ze bevinden zich, als je het al geraden hebt, in de catacomben van het Akkadische Rijk. Eén voor één zullen ze een uitweg moeten vinden, maar het is daar beneden niet veilig. Ze stuiten op het kamp van een archeologische groep die in een ver verleden hun spullen hebben laten staan. Nou ja, laten staan? Langzaam komen ze erachter dat ze in de gaten worden gehouden door duisteren demonen. Kunnen beiden partijen hun trots en haat voor elkaar opzij zetten om samen te werken? Of zien ze elkaar liever creperen?

Hun lot ligt in jouw handen

De gameplay is bijna hetzelfde als die van Little Hope. Het verhaal ontrafeld zich terwijl jij de keuzes maakt naar waar het naartoe gaat. Je kan niet alles van te voren plannen en de Quick-Time-Events kunnen soms wel een keer roet in het eten gooien. Hierdoor kunnen bepaalde personages sterven of kan je ze geen hulp bieden wanneer het nodig is. Zo is er bijvoorbeeld een kans dat je een verbandtrommel nooit tegenkomt en je ernstige wonden niet kan verbinden. Kijk dus goed om je heen en sla geen enkele steen onberoerd over.

Waar Little Hope zich vooral vast hield aan de bovennatuurlijke elementen, is dit deel meer een creater feature. Wat wil zeggen, een verhaal waarin een monsterlijk wezen de overhand heeft. Er zijn weinig Jumpscares vergeleken met de vorige titels, maar zo zijn er wel meer ingewanden te zien (lol). Als je van het horror genre houd zoals ik, is het een keer leuk om te zien dat de makers zich niet alleen vasthouden aan de structuur van hun eerdere titels. Sterker nog, het einde van het verhaal zal je verassen. Iets wat ik niet ga zeggen, want ja, dan is de twist al bekend. Al met al maakt het mij benieuwd naar wat ze nog meer gaan bedenken.

Dit keer is het Morale-kompas ook weer aanwezig. Alleen dit keer weegt het niet zo zwaar op de personages, omdat je geen karakter eigenschappen hoeft vrij te spelen. Het kan te maken hebben dat dit is omdat er nu geen ‘oordelende geest’ achter ze aan zit zoals bij Little Hope. Er kan als het ware niet in hun hoofd gekeken worden. Maar het kan ook zijn dat deze gameplay misschien te moeilijk voor de spelers was om de keuzes te maken die ze wilde, en dan tegelijktijdig ook nog in leven te blijven. Zelf merkte ik bijvoorbeeld dat ik aan het einde haast geen karakter eigenschappen had gevonden en ik er eigenlijk geen zin had om dit allemaal uit te zoeken. Wat de keuze ook was, het is allemaal net iets simpeler opgesteld.

Moeilijkheidsgraden: Wat wel een nieuw mechaniek is, zijn de moeilijkheidsgraden. Je kan dit keer kiezen tussen Forgiving (Vergevingsgezind), Challenging (Uitdagend) en Lethal (Dodelijk). Spelers kunnen nu zelf de snelheid van het richten van een wapen bepalen en zijn de gefixeerde camera’s vervangen door een 360-degree camera. Als laatste is er nu ook eindelijk een zaklamp aan je gear toegevoegd. Dit geeft de spelers meer vrijheid in het verkennen van de omgeving. Als een personage geen zaklamp heeft dan hebben ze een alternatieve bron zoals een aansteker of fakkel.

Het Butterfly Effect en Mini-cutscénes bij het verzamelen van archieven: Als je Until Dawn hebt gespeeld dan zal deze nieuwe mechaniek je vast bekend voorkomen. In plaats dat je nu een kompas ziet met jouw keuzes en uitkomsten, worden deze nu weergeven met behulp van kraaienvleugels. Naast dat bepaalde keuzes invloed hebben op dit zogenoemde “butterfly” effect, kan je ook weer voorwerpen oppakken en de geschiedenis achterhalen. Voorheen kreeg je een seintje en ging je naar een menu om te kijken wat je precies hebt ontdekt. Nu zijn er ook kleine cut-scénes die kunnen worden vrijgespeeld om het verhaal in nog meer detail te kunnen ervaren.

Er is wel één ding wat ik moet benoemen wat mij is opgevallen bij deze titel. Vaak maken developers gebruik van oude modellen van eerdere games van dezelfde reeks of van eerdere projecten. Daar is natuurlijk niks mis mee en het biedt de mogelijkheid om sneller te werken en je te richten op andere dingen. Alleen bij dit deze titel vielen mij twee character-models heel erg op dat ze hergebruikt waren. Het bracht mij niet in de war dat ze nu iemand anders voorstelde, maar wel dat ik er te veel op ging letten en mijn aandacht niet meer naar het verhaal ging. Ik ging in mijn hoofd overwegen of ik er mij aan ergerde of niet en etc. Ik hoop echt dat ze bij de toekomstige delen hier beter op gaan letten. Het mag makkelijk zijn, maar het moet niet cheap overkomen, of dat je aandacht erdoor wordt opgeslokt.

The Curator’s Cut:

Of je onze eerdere review gelezen hebt of niet, toch zet ik het er hier ook even bij. Dit omdat (nog steeds) niet veel spelers weten dat deze optie bestaat. Nadat je de verhaallijn hebt voltooid kan je het spel opnieuw spelen via de Curator’s Cut. Dit is de optie om de verhaallijn vanuit verschillende perspectieven te kunnen bekijken. Het biedt nieuwe keuzes, maar ook alternatie uitkomsten. Deze content valt onder DLC en is geheel gratis te downloaden vanaf 21-01-2022.

Samenvatting:

Heb je de twee voorgaande delen ook gespeeld dan raad ik zeker aan om dit deel ook aan te schaffen. Het biedt een nieuw sub-genre voor de horrorliefhebbers want dit keer gaat het niet om boven natuurlijke machten. Dat geeft ook meer wisseling tussen de personages en meer actievere Quick-Time-Event scènes.

The Dark Pictures Anthology is te spelen op de Xbox One, Xbox Series S|X, Playstation 4 & 5 en PC.

Hopelijk zien we je terug bij de volgende titel: The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me.

Met dank aan de uitgever voor het verstrekken van een review kopie.