Review: Cyberpunk 2077

Een klein weekje geleden verscheen dan eindelijk Cyberpunk 2077 van ontwikkelaar CD Projekt Red. Sindsdien is er al ontzettend veel over gezegd en geschreven, en lang niet allemaal in de positieve zin van het woord. Het is een prestatie op zich om een game aan het eind van het jaar uit te brengen en alsnog de meest besproken game van het jaar te worden. Het is alleen jammer dat haast elk bericht een negatief bericht is geworden. Er is door vele gamers jarenlang naar Cyberpunk 2077 uitgekeken en dankzij de vele (te) mooie praatjes en filmpjes die door de jaren heen werden getoond waren de verwachtingen torenhoog.

Vorige week donderdag verscheen Cyberpunk 2077 dan toch echt voor consoles, Google Stadia en pc. En zoals iedereen ondertussen wel weet zijn er geen review exemplaren verstrekt voor de console versie van de game. Dat weerhield mij er niet van om de game gewoon aan te schaffen, want ook ik was één van die vele gamers die reikhalzend uitkeek naar Cyberpunk 2077. En om iedereen wat info te verschaffen waar deze review op gebaseerd is: Ik heb de Xbox versie van Cyberpunk 2077 gekocht en gespeeld op de Xbox Series X. Ik heb daarnaast geen kans gehad om de game te testen op een Xbox One (X).

Cyberfunk 2077

Cyberpunk 2077 is een echte Role Playing Game en daarna pas een First-Person Shooter. Je begint dan ook met het creëren van je eigen V, de hoofdrolspeler oftewel jij de gamer. De opties zijn haast overweldigend als het gaat om de character customization. Nu kun je je afvragen hoeveel nut het heeft om je character aan te maken als het toch een first person game is. Maar je zult je eigen character toch veelvuldig zien in bijvoorbeeld het pauze menu. Maar ook in de vele spiegels waar je een kijkje naar jezelf kunt nemen. (mits je je eigen dan niet te pleuris schrikt omdat je ineens kaal bent omdat er door een bug in de game geen haar wordt getoond in spiegels. Freaky). Daarna kies je één van de drie lifepaths en je avontuur kan beginnen. Het kiezen van een lifepath maakt niet heel veel verschil qua game. De proloog is uniek en door de game heen heb je bepaalde lifepath gebonden antwoorden. Niks schokkends, eerder gewoon een leuk extraatje.

Maar het role playing aspect gaat veel verder dan alleen het aanmaken van je eigen V. De game zit vol met gesprekken waarin jij bepaald wat je antwoord en/of zegt, en daarmee dus de toon zet van jouw eigen V. Waar een traditionele first-person shooter als Call of Duty draait om het schieten en dan pas om het verhaal, daar draait het in Cyberpunk 2077 in de eerste plaats juist om het verhaal en daarna pas om de actie. Uiteindelijk werk je uiteraard naar het einde van de game toe en de game kent in totaal 4 eindes, met daarin wat kleine aanpassingen en keuzes. Oké, ik zeg 4 eindes maar eerlijk is eerlijk er zijn 5. Alleen is einde nummer vijf een geheim einde waar je best veel specifieke gesprekken en missies voor gehaald moet hebben.

CyberDeus Ex 2077

Qua gameplay is Cyberpunk 2077 dus een first-person shooter. En ook hier heb je de keuze om elke vijand die je tegenkomt koelbloedig te vermoorden of om ze juist niet te vermoorden. Als je ze niet vermoord dan zorg je er gewoon voor dat ze bewusteloos zijn. Hoe jij missies aanpakt is ook aan jou de keuze. Je kunt gaan voor guns blazing en gewoon elke vijand die je komt zonder pardon vol te pompen met lood. Maar je kunt er ook voor kiezen om sneaky te werk te gaan doormiddel van camera’s te hacken, vijanden te besluipen enzovoort. Of je probeert te sneaken en als dat eenmaal faalt alsnog iedereen vol te pompen met lood.

Tijdens het spelen van één van de vele missies in de game moest ik ineens denken aan een andere welbekende game in het Cyberpunk genre: Deus Ex. En ja, de game heeft qua gameplay veel weg van de Deus Ex serie (vooral de latere games in de serie). Maar nu is dat op zich geen enkel probleem zolang het maar lekker wegspeelt. En gelukkig speelt Cyberpunk 2077 lekker weg. Het is misschien allemaal niet zo verfijnd als ik had gehoopt, maar ik me ook nooit verveeld of geërgerd aan de gameplay van de game. Dat wil niet zeggen dat ik me helemaal niet geërgerd hebt aan de game maar daarover later meer.

CyberReeves 2077

Iedereen weet dat Keanu Reeves een rol speelt in Cyberpunk 2077, en iedereen herinnert zich ook de befaamde E3 nog wel waar Reeves te gast was (You’re Breathtaking). Ik was ook direct enthousiast dat Keanu Reeves een rol zou spelen in de game, maar ik was wel benieuwd hoe groot die rol zou zijn. Nu ik de game uitgespeeld heb kan ik zeggen dat de rol van Keanu Reeves een heel stuk groter is dan ik had verwacht. Reeves speelt Johnny Silverhand, een ongelofelijke eikel van een gast. Alleen je kunt niet op Johnny Silverhand heen aangezien de eikel in je hoofd zit. Hoe hij daar komt laat ik aan de gamers zelf over om te ontdekken.

Het duurt een paar uurtjes voor je eerste ontmoeting met Johnny maar persoonlijk vond ik de game vanaf dat moment een stuk interessanter worden. Ja Johnny is eikel en geen lieverdje maar gaandeweg kom je meer over hem te weten en blijkt het een heel interessant personage te zijn. Ik vond Johnny Silverhand zelfs het beste personage van de hele game en dit is te danken aan twee factoren. Factor één is simpelweg dat Johhny Silverhand ontzettend goed geschreven is en ook echt een ontwikkeling meemaakt in de game. Factor nummer twee is te danken aan Keanu Reeves die Johnny goed tot leven laat komen.

Het mooie is dat Johnny Silverhand niet alleen aanwezig is tijdens het hoofdverhaal maar ook opduikt in de vele (hoofd)zij-missies. En dat verbaasde mij op een positieve manier aangezien ik ergens bang was dat ze Keanu Reeves meer hadden gebruikt voor marketing doeleindes dan daadwerkelijk gebruik te maken van de acteur.

A Bugs Life 2077

Tot zover even de positieve kanten van Cyberpunk 2077. Zoals vele ondertussen wel weten is de staat van Cyberpunk 2077 niet bepaald om over naar huis te schrijven, en dan druk ik mij nog zachtjes uit. De pc versie van de game is prima en weinig tot niks mis mee (zover ik weet).
Maar laat ik eens vertellen wat mijn ervaring met de game is op een Xbox Series X. Dat de game nog een new-gen patch moet krijgen is bekend. Bugs, glitches, vastlopers en een volledig console vastloper zijn zo’n beetje wat ik ben tegengekomen. De volledige console vastloper was gelukkig maar één keer. Heb wel meermaals gehad dat het beeld gewoon een paar seconden bleef hangen en dit was vooral tijdens het rijden.

Over bugs en glitches gaat ik het niet eens uitgebreid hebben aangezien die helaas in veelvoud te bespeuren zijn. De meeste zijn niet direct gamebreakers maar een enkeling kan wel vervelend zijn.
Een personages dat ineens op de grond gaat liggen terwijl jij er een gesprek mee moet voeren, wat dus niet meer gaat. Een andere die ineens met armen wijd gaat staan en zo ook voortbeweegt in een gesprek. Of characters die gewoon door elkaar heen lopen in plaats van langs elkaar is toch wat vreemd om te zien.

Cybersucks 2077

De grote vraag is natuurlijk: Hoe erg is het allemaal op de Xbox Series X? Laat ik voorop stellen dat de game simpelweg niet af is door de vele bugs e.d. Had deze game zo verkocht mogen worden, nee absoluut niet. Maar omdat de game nu eenmaal wel in deze staat de koop is moeten we de game ook in deze staat beoordelen. Voor mij persoonlijk is mijn ervaring met Cyberpunk 2077, op de Xbox Series X, redelijk gemixt. Aan de ene kant heb ik een me ontzettend vermaakt met de game maar anderzijds ook gefrustreerd. De vele bugs en dergelijke maakte de game voor mij niet onspeelbaar, maar zorgde het eerder voor een lichte irritatie.

Visueel gezien is er ook veel te doen over de game en hier kan ik redelijk kort over zijn. Het is absoluut niet de mooiste game die ik gespeeld heb maar het zag er allemaal prima uit. Geen gekke grafische dingen meegemaakt wat dat betreft. Had ik meer verwacht? Ja absoluut! De game haalt niet die fantastische graphics die we zagen in de vele video’s. Hopelijk komen die nog als de game eenmaal geoptimaliseerd is voor de Xbox Series en PlayStation 5.

Cyberpunk 2077

Moet je Cyberpunk 2077 nu wel of niet spelen? Het antwoord is ja en nee. Ja, Cyberpunk 2077 verdiend het om gespeeld te worden maar nee, nu nog niet helemaal. Wat mij tot nu toe opvalt is dat vele gamers een andere beleving hebben als het gaat om prestaties en problemen. Mijn advies voor nu zou zijn wacht even tot eind januari/februari, dan zijn er twee grote patches geweest en dat doet de kwaliteit van de game hopelijk veel goeds. Heb je echter nog een base Xbox One of PlayStation 4 staan dan zou ik helemaal wachten met kopen/spelen van de game. De reden daarvoor is in veelvoud te vinden op internet. Maar nogmaals, ook hier verschillen de ervaringen nogal per gamer.

Maar onder de problemen gaat een zeer goede game schuil. Een echte RPG waarin je met gemak tientallen uren kwijt kunt. Ik speelde de game in iets minder dan 43 uur uit waarin ik alle hoofdmissies gespeeld heb samen met alle hoofd zij-missies. Echter stikt de wereld nog van de zij-missies waar ik nog niet eens aan toe ben gekomen. Dus als je interesse had in Cyberpunk 2077 of gewoon toe bent aan een vette RPG game, houd Cyberpunk 2077 dan absoluut in je gedachten maar wacht nog heel even met gamen.

Samenvatting 2077

Cyberpunk 2077 is een heerlijke game geworden die helaas geplaagd wordt door enorm veel problemen. Ik kan de game aan iedereen de game dan ook met een gerust hart aanbevelen, alleen nu nog niet. De staat van de game is simpelweg niet goed genoeg en staat een plezierige game ervaring in de weg. Daar tegenover staat wel dat Cyberpunk 2077 een cool verhaal heeft met vette zijmissies. Een rijke cast aan personages waar Johnny Silverhand absoluut tussenuit springt. Cyberpunk 2077 eindigt het jaar niet al te best, maar dankzij de aankomende patches krijgt het wel een goed 2021.