Review: Mafia 2 Definitive Edition

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen door te zeggen dat ik Mafia 2 een van de beste games van de vorige generatie vind. Nagenoeg alles klopte aan die game, van het fantastische verhaal tot de geweldige sfeer. In 2002 verscheen de eerste Mafia game die alom geprezen werd door critici en gamers. Het duurde maar liefst acht jaar eer er een tweede deel verscheen maar Mafia 2 was het wachten meer dan waard. In 2016 verscheen er een derde deel in de franchise maar Mafia 3 wist niet hetzelfde niveau te halen als zijn twee voorgangers.

2K vond het tijd worden om de volledige trilogie te voorzien van een remaster. Althans, deel twee en deel drie hebben een remaster behandeling gekregen waar het eerste deel een volledige remake zal zijn. Op de remake van het eerste deel moeten we helaas nog even wachten maar de remasters van Mafia 2 en Mafia 3 zijn al wel verkrijgbaar. Ik ga het hier puur en alleen over de remaster van Mafia 2 hebben. Mafia 3 is in dat opzicht geen oude game, en de remaster voegt bar weinig toe behalve dan de dlc pakketten. Nee, mijn interesse lag veel meer bij de remaster van het geweldige tweede deel in de serie, een game die ondertussen tien jaar oud.. Was het de juiste beslissing om Mafia 2 te voorzien van een remaster of was het beter geweest om deze game ook volledig te remaken?

“There’s no such thing as good money or bad money.There’s just money” – Lucky Luciano

Mafia 2 draait om Vito Scaletta, een geboren Italiaan die op jonge leeftijd met zijn familie verhuist naar Amerika. Ze komen terecht in Empire Bay in de hoop om de American Dream te vinden. De levenskeuzes die gemaakt worden zijn door de jaren heen niet altijd de beste geweest. Na een arrestatie krijgt Vito dan ook de keuze om de cel in te gaan of naar het front te trekken om te gaan vechten in de Tweede Wereldoorlog namens de Verenigde Staten. Eenmaal thuis trekt hij alweer snel op met zijn jeugdvriend Joe Barbaro en samen klimmen ze de lader binnen de maffia.

Wat volgt is een spannend en meeslepend verhaal dat ook vandaag de dag nog erg goed is. Maar een verhaal is maar zo goed als diens personages. Als de personages niet goed zijn geschreven of niet goed uit de verf komen blijft er van het verhaal maar weinig over. Gelukkig zit Mafia 2 vol met geloofwaardige en interessante personages. Vito is een geweldig hoofdpersonages en samen met Joe een geweldig duo. Maar ook de rest van de cast bestaat uit interessante karakters, op een enkeling na. Dit wordt extra versterkt door de fantastische voice-cast waardoor elk personage echt tot leven komt binnen het verhaal. En de soundtrack is al net zo fantastisch, heerlijk songs uit de jaren 40 en 50.

“It takes many steppingstones, you know, for a man to rise. None can do it unaided” – Joe Bonanno

Mafia 2 is een tien jaar oude game en dat merk je haast in alles. Daar kan deze remaster niks aan verbloemen. Maar ik moet helaas ook streng zijn richting deze remaster. Want de remaster van Mafia 2 is simpelweg niet geslaagd. Ja de textures en de lighting zijn verbeterd en de game draait meestal soepel maar je merkt ook dat de game verouderd is. Een voorbeeld hiervan zijn de gezichten van personages. Belangrijke personages als Vito en Joe zien er nog niet eens zo slecht uit, wat stijfjes maar niet heel slecht. Nee het wordt pas slecht als er personages in beeld komen die niet belangrijk zijn voor het verhaal. De vrouwen in de game zijn echt lelijk oud geworden.

En als we het dan toch over het grafische aspect hebben van de game, mijn god! De game stikt van de bugs, glitches en pop- in en ups. Loop langs een grasveldje en het ziet er uit als een groene gladde grasmat, tot je er haast middenin staat en het gras ineens omhoog spring als een konijn. De framerate kan behoorlijk in kakken als je met een auto op hoge snelheid gaat rijden. En het gaat van kwaad tot erger met de bugs en glitches. De audio mix is ook al niet van hoogstaand niveau. Speel je met een headset dan hoor je dialogen enkel en alleen door je linker oor, wat simpel weg erg storend is. Sommige van de bugs e.d. zijn niet al te vervelend tijdens het spelen zoals de pop ups e.d. Maar helaas zijn er ook genoeg bugs en crashes die er wel voorzorgen dat het spelen soms echt onmogelijk wordt.

“You can get much further with a kind word and a gun then you can with a kind word alone” – Al Capone

Mafia 2 Definitive Edition is een puinhoop. Ik geloof er heilig in dat het met een paar updates wel goed komt met de staat waarin de game verkeerd, maar die staat is voor nu niet acceptabel. 2K heeft de remaster uitbesteed aan D3T en ergens is het fout gegaan. Maar of het tijdgebrek is of misschien lag de druk te hoog, wie zal het zeggen. Punt is wel dat Mafia 2 Definitive Edition meer liefde nodig had voor het gereleaset werd. Het probleem is dan ook dat Mafia 2 een geweldige game is die ik iedereen zou aanraden, maar Mafia 2 Definitive Edition raad ik op dit moment juist niemand aan.

Samenvatting

Mafia 2 Definitive Edition is een puinhoop. Maar wel een puinhoop met een geweldig verhaal en dito personages. De sfeer druipt van je scherm af en je kunt de controller maar moeilijk los laten. Helaas zorgen de vele bugs en glitches ervoor dat je nooit lekker in de game komt en dus ook dat gevoel van de controller moeilijk los kunnen laten niet zal ervaren. Wil je Mafia 2 spelen, speel dan de oorspronkelijke tien jaar oude versie van de game. Of wacht tot de problemen zijn verholpen doormiddel van updates.

De game is gereviewd op een Xbox One X

Met dank aan de uitgever voor het verstrekken van een review kopie.